Prace Adama Laski pokazywane na wystawie w Kronice są silnie naznaczone pytaniem: czym jest mit? Jak powstaje? Jak pomaga zrozumieć rzeczywistość? Artysta nie poprzestaje jednak na pytaniu i samemu wytwarza nowe mity. W "Transitory Human” mitologizacje prywatne przeplatają się z mitami ogólnie dostępnymi. Autor wystawy nie daje więc prostych odpowiedzi i jednoznacznych wskazówek.
Próbuje za pomocą różnych mediów stworzyć mikrokosmos znaczeń i subiektywnych wrażeń, które mogą poprzez kolejne odczytania zmieniać się i kreować nowe konstrukty myślowe. „Prace, które zrealizowałem na temat mitologizacji – tłumaczy - w większości nie są próbą bezpośredniego czy świadomego tworzenia mitów. Powstawały kolejno jako dokumentacje moich doświadczeń. Nie ma w nich prób sztucznego odtwarzania procesów zachodzących podświadomie. Katalogowanie mitów jest zatem procesem wewnętrznych poszukiwań. Jest to dla mnie bogate źródło informacji o samym sobie, które mimo wystawienia na widok publiczny, w całości może być rozszyfrowane tylko przeze mnie.” Nie są to jednak hermetyczne prace, których znaczenie znane jest tylko artyście. Adam Laska poprzez swobodne operowanie różnego środkami wyrazu (instalacje, malarstwo, techniki własne) wciąga odbiorę w grę. Jego sztuka jest podszyta zabawą, intrygującą zagadką i balansowaniem między nimezis a innowacyjnością w pokazywaniu pewnych mechanizmów.
Jak pisze artysta: "Projekt Transitory human — Człowiek przejściowy, stale ewoluował przez ostatnie półtora roku. Od samego początku jednak nie było we mnie chęci znalezienia ostatecznej odpowiedzi na temat, który podjąłem, głównie ze względu na przekonanie o subiektywności procesu mitologizacji.
Nie jest to zatem zbiór dowodów nie do podważenia, ale zapis drogi drążenia w temacie i próby uzasadnienia prac, które powstały. Jak opisywałem w powyższych rozdziałach prawdopodobieństwo, że któryś z mitów zakorzeni się na stałe w świadomości odbiorcy jest niewielkie. Jednak możliwe, że powstałe prace – dzięki neutralności pomieszczeń galerii – wytworzą szereg kolejnych wyobrażeń mitycznych. Przy tworzeniu każdego następnego mitu warto co jakiś czas zatrzymać się, skorygować kurs, uświadomić sobie w jakim celu dokonujemy tego działania.
Daleki jestem od postawy ciągłego powtarzania memento mori, gdyż przecież tej mitologizacji podświadomie dokonujemy w konkretnym celu. Jednak uprzytomnianie sobie mechanizmów którym podlegamy, stawia nas w roli osoby dążącej do zwiększenia świadomości swojej egzystencji, napędza do przeżywania życia na dużo głębszym poziomie. Realizacja tematu to przede wszystkim moje odpowiadanie sobie samemu, na kluczowe zagadnienia i propozycja dla odbiorcy poszukiwania własnych rozwiązań. To praca domowa z której jako uczeń, jestem obecnie oceniany"
Adrian Chorębała